Huwelijkse vrijheid

Vrouwen worden soms door hun mannen zozeer in hun vrijheid beknot, dat zij hun huwelijk als een gevangenschap ervaren. Een huwelijkse gevangenschap dus! Mensen die 'in gevangenschap leven', kunnen gemakkelijk door andere mensen worden gemanipuleerd. Dat wil zeggen dat zij dan onder invloed staan van een vorm van beïnvloeding door andere mensen waarbij misleidende methoden gebruikt worden. Dit gebeurt om de ander ervan te overtuigen om tot een bepaalde perceptie of tot een bepaalde performantie te komen. De ultieme wijze waarop mensen (die letterlijk of figuurlijk in gevangenschap leven) hiertoe worden gebracht, is marteling. Dit alles wordt overigens niet slechts door vrouwen ervaren. Ook mannen worden soms door hun vrouwen dermate in hun vrijheid beknot, dat ook zij hun huwelijk als een gevangenschap ervaren. Mannen die een potige vrouw tot echtgenote blijken te hebben verkozen, zullen er wat het voorgaande betreft niet veel beter voor staan dan vrouwen.

Ondanks de genoemde ernstige vorm van beknotting van de persoonlijke vrijheid tijdens een huwelijk, is een bepaalde mate van beknotting van de vrijheid tijdens een huwelijk wel van belang. De huwelijkse staat van verbondenheid is immers slechts mogelijk als de wederzijdse partners vrijwillig een zekere mate van vrijheidsbeknotting ondergaan. Maar zodra die vrijwillig ondergane vrijheidsbeknotting sleetse vormen begint aan te nemen, dreigt een dergelijk huwelijk op de klippen te gaan stranden. Al hoe goed een dergelijk huwelijk voor het overige ook is.

In de huidige tijd doet zich de trend voor dat bij veel getrouwde stellen de gedachte is ingeburgerd dan het niet nodig zou zijn om elkaar een zekere mate van vrijheidsbeperking op te gaan leggen. Stellen waarbij de ene persoon bijvoorbeeld een hele tijd lang naar Amerika op vakantie gaat en de andere persoon daarna minstens net zo lang naar Nieuw Zeeland gaat, lijken goed bezig te zijn. 'Ze gunnen elkaar veel vrijheid', zegt men dan. Maar is dat wel zo verstandig? Daar valt over te discussiëren! Maar voor het in stand houden van een huwelijk, is dat op zijn minst niet erg verstandig. Als men tijdens een huwelijk als een vrijgezel gaat leven, zal de consequentie uiteindelijk ook zijn dat men weer opnieuw vrijgezel blijkt te zijn geworden. Dat kan bijna niet anders!

Nu kunnen dit soort 'herboren' vrijgezellen natuurlijk weer opnieuw een partner treffen waarbij het zó goed blijkt te klikken dat zij opnieuw het huwelijksbootje in durven te stappen. En dat huwelijk heeft dan wel degelijk goede kansen van slagen. Tenminste als men elkaars persoonlijke vrijheden binnen dat nieuwe huwelijk, of binnen die nieuwe relatie, tot op zekere hoogte gaat beknotten. Maar dan is men wel weer terug bij 'af' aangekomen. Met alle vervelende ervaringen die men in de tussentijd heeft ondergaan. Als er uit dat vorige huwelijk dan ook nog kinderen zijn voortgekomen, is dat vanzelfsprekend nog veel moeilijker te accepteren. Grote kans dat men dan hartverscheurende ervaringen zal moeten ondergaan.

Stellen waarbij wordt geëxperimenteerd met het vrijlaten van de seksuele moraal, zullen overigens ook vrijwel altijd 'op de koude koffie blijken thuis te komen'. Want door seksuele escapades buiten het huwelijk lopen de wederzijdse huwelijkspartners grote kans om tot over hun oren verliefd te raken op hun 'nieuwe' partner. De verliefdheden die zich daardoor kunnen voordoen, lijken dan aan een vorm van bezetenheid te grenzen.

Nu kan men zich afvragen hoe dat toch komt? Hoe kan men toch zó verliefd worden op een nieuwe partner dat het er op lijkt dat men nooit eerder een relatie heeft gehad?

Dat komt door de invloed van de hormonen op het menselijk gestel. De eb en vloed van hormonen waarvan dan sprake zal zijn, kunnen van grote invloed zijn op het gevoelsleven van de betreffende mensen. En dat is niet wat dat nieuwe stel dan bewust opzoekt. Nee, dat zal hen dan zonder enig benul blijken te overkómen. Door de seksuele escapades blijkt er een stortvloed van hormonen los te zijn gekomen, die het gedrag van de betreffende mensen zozeer beïnvloedt dat alle redelijkheid in damp lijkt te zijn vervlogen. Alles wat de huwelijkse partners in jaren hebben opgebouwd, kan daardoor in een zucht verloren gaan. Met alle ellende van dien voor de eventuele andere betrokkenen.

De hormonen die bij dit alles van grote invloed zijn, zijn met name de hormonen oxytocine en vasopressine. Wat het hormoon oxytocine bij vrouwen doet, doet het hormoon vasopressine in bepaalde situaties bij mannen. Het hormoon oxytocine is bij vrouwen vooral bekend door de toeschietrelex die erdoor wordt veroorzaakt. Het hormoon vasopressine is vooral bekend door de bindingskracht die erdoor wordt veroorzaakt tussen mannen en vrouwen. Seks buiten het huwelijk is vanwege het vrijkomen van die hormonen een zeer hachelijke zaak. Al hoe onschuldig de echtelieden er ook tegenover menen te staan. Door de seks worden deze hormonen in het bloed van deze mensen afgegeven. En daardoor ontstaat het grote seksuele verlangen van deze mensen naar elkaar. Huwelijkse vrijheid is dan ook een idee-fixe. Als een man en een vrouw seksuele escapades aangaan, is het hek van de dam.

Nu is het wat de seksuele escapades betreft, niet zo dat deze altijd bewust worden opgezocht. De wederzijdse bedoelingen kunnen heel zuiver zijn, maar dat wil niet zeggen dat dit alles niet kan gebeuren. Een gezelschap van vrienden en/of vriendinnen dat een gezamenlijke vakantie plant, zal doorgaans niet tot doel hebben om de grenzen van ieders liefdesleven te gaan verleggen. Maar door dit soort activiteiten te gaan ondernemen, is er wel een gerede kans aanwezig dat sommigen van hen 'buiten het boekje gaan'. 'Men moet de kat natuurlijk niet op het spek gaan binden'. Om bij dit spreekwoord te blijven: de kans dat een kat, die op een homp spek wordt vastgebonden, van dit spek gaat zitten eten, is zondermeer groot. Nu zijn mensen doorgaans meer geciviliseerd dan de gemiddelde kat zal zijn. Maar toch, waarom zal men binnen een goed huwelijk het risico willen lopen dat men door echtbreuk 'in de shit komt te zitten'.

Het gevaar van het zich voordoen van seksuele escapades is bij het bovenstaande voorbeeld overigens niet slechts gelegen in de hoek van de vakantiegangers, maar ook en vooral in de hoek van de thuisblijvers. Door de afwezigheid van hun echtelijke partner én door de eventuele afwezigheid van andere gezinsleden, hebben zij immers veel meer bewegingsvrijheid dan anders het geval zal zijn. Onder die omstandigheid ligt het 'gerommel' waarop in de bovenstaande beschouwing wordt gedoeld, wel erg voor de hand. Als de huwelijkse gebondenheid aldus in grote huwelijkse vrijheden kan ontaarden, kan ieder voor zich 'de touwtjes toch maar beter niet ál te veel laten varen'.